ο άλλος ξένος

Τι το ΄θελα  να ανοίξω πάλι

το  κλειστό παράθυρο

Γερμένος και ολόιδιος 
από παντού ο δρόμος

Κάτι παιδικές φωνές

ανάδευσαν απόγεμα το παρελθόν

Δε μ` αναγνώρισα

Κείνος ο άλλος ξένος

που ξέκοψε απ΄το παιχνίδι έτρεχε

μάταια να φτάσει ως εδώ

 

Nagi

" Άφησέ με να σε λέω Nagi
Nagi όμορφο αγκάθι μην κλαις
στους άλλους άφησε τα έκπληκτα μάτια
στων δακτύλων τις άκρες τα άγουρα πορτοκάλια
για το ίσως στο κάποτε στο αργά
που δε θα `μαι εδώ με τις λέξεις
που στάζουν στα παράθυρα
φιλιά μισοτελειωμένα

τα μικρά μας πουλιά
κοιμούνται στο γείσο της στέγης
αναστενάζοντας το κακό όνειρο
φυσάει πολύ
μα εγώ θα σε βγάλω περίπατο απόψε
με τα χέρια στις τσέπες ολομόναχος...»

Εντου

Πήγα στο Εντου

και έριξα τα μάτια μου

στην ταξιδιάρικη ακτή της λύπης

Τύποις;

Ποτέ

Κάτι, πούθε έρχεται δεν ξέρω

ανάβλυσε στο γέρασμα της  μέρας

ένα άρωμα επιτάφιου ρευστό

που έπεσε από ψηλά στα μάγουλά μου

Δεν είδα, κοίταγα αλλού

η παλάμη ξέρει

μα δεν τολμώ να τη ρωτήσω

όταν βραδιάζει σε χώρα

που μόλις βράχηκε από κλάμα εποχής

Αναγνώστρια: Μαρία Ροδοπούλου